Maria Anna Potocka
[…] Był doskonale skonstruowaną maszyną do robienia dobrej sztuki. Osiągnął rzecz w twórczości najistotniejszą, mianowicie wyczuł siłę swojej refleksji, odrzucił radykalnie wszystko, co wydawało mu się obce – fabularność, poetyckość, ckliwość, powagę tematu – i na końcu perfekcyjnie określił formę, w jakiej należy to wyrazić. […]
Ryszard Waśko
[…] pomyślałem o Wojtku Bruszewskim, wybitnym polskim artyście, którego historia wraz z jego odejściem też się zamknęła, z taką tylko zasadniczą różnicą, że o twórczości Bruszewskiego w jego ojczyźnie wie się o wiele za mało. A przecież Bruszewski był bez wątpienia jednym z najważniejszych artystów polskiej sztuki współczesnej. […]
Richard Demarco
[…] zachowałem pamięć o Voytku jako jednym z najwybitniejszych artystów, jakich miałem okazję znać jako przyjaciół i współpracowników. […]
Wolf Kahlen
[…] Jego wrażliwość i logiczne dociekania na temat widzialności rzeczy i irracjonalnych ludzkich zachowań, a także niewidzialności tego, co ukryte, czyniło z niego w pewnym sensie „złamanego” strukturalistę, mającego ugruntowaną w logice pewność względem tego czy owego, a jednocześnie zadziwionego romantycznymi absurdami. […]
David Hall
[…] Jego sztuka przemieszczała się swobodnie pomiędzy różnorodnymi mediami, od fotografii, poprzez film, video, instalacje, performance, nowy świat cyfrowych technologii, po wysokiej próby pisarstwo. Zawsze tworzył elokwentne opisy, którymi opatrywał prace wizualne lub też w których rozwijał swoje idee, jednak w ostatnim roku zwrócił się ku trudniejszej dziedzinie pisarstwa […]